Interview met Leonie Delaey

Let’s Talk Leonie

Leonie Delaey, is een koningin van emoties. Met haar seriële project Let’s Talk Belgium, waarmee we al eerder kennismaakten (de Let’s Talk mini-documentaire en de After Covid-19 I Will-muur), snijdt Leonie op metaforische wijze diverse onderwerpen aan. Als een nimmer eindigend verhaal onderworpen aan het menselijke intellect. Uiteenlopende visies over liefde, man-vrouw verhoudingen en generaties worden samengebracht. De fascinatie voor de emoties zijn constanten in het sociaal-cultureel (video) project, Let’s Talk Belgium. Diverse groepen worden uitgenodigd door Leonie en verschijnen als getuigen van onze maatschappij waarin een gangbare hypothese van diversiteit heerst. Centraal hierbij staat het in vraag stellen van de eigen vooringenomenheid en het voorstellen van een wereld die diverse interculturele vormen kan aannemen. Van de straathoek geplukt en de toeschouwer zelfzeker aankijkend tegen een monochrome achtergrond worden levensverhalen verteld. “De mimiek van één persoon, dat vertelt zo veel... .”

Omdat Het Bos nogal fan is van Leonie, vroegen we haar de Bosacademiekunstenaars die deze en komende periode bij ons resident zijn, te portretteren. Hoe Let’s Talk ARTist er concreet zal uitzien is nog niet duidelijk, want “het is nog in de maak”. Wél licht Leonie al een tipje van de sluier. Vier vragen die ze aan de Bosresidenten voorschotelt zijn: waarom werd begonnen in de kunstwereld, waarom werd gekozen voor het kunstenaarschap, vanuit welke emotie wordt gecreëerd en hoe plaatsen de Bosresidenten zich in de maatschappij. “De Bosresidenten en Het Bos, ik snap het” vertelt Leonie. Heel veel kunstenaars zitten in een proces en weten nog niet precies wat ze willen. Research doen, testen, experimenteren of een concept hebben, maar nog niet goed weten wat. Dat het best oké is om niet te weten waarmee je bezig bent, neemt Leonie alvast mee in haar nieuw project. “Dat is juist een essentieel deel van een creatieproces.”

Wanneer we Leonie vragen om de vier vragen te beantwoorden die ze voorlegt aan de residenten motiveert ze dat “het kunstenaar zijn, zeker niet het vertrekpunt is geweest” van haar Let’s Talk project. “Als mixed persoon vind ik dat ik de plicht heb om maatschappelijk bij te dragen omdat in mijn leven verschillende culturele thema’s aan bod komen.” Ze wil een stem geven aan de diversiteit in de wereld.

Vanuit de meerdere invalshoeken en achtergronden waarmee Leonie de hedendaagse maatschappij benadert, stelt ze vast dat de samenleving nog snel in vervreemding vervalt. Ze streeft naar een collectief bewustwordingsproces waarin het mogelijk is om onszelf te herkennen in mensen waarvan we dat niet meteen zouden denken. “Het is zo dat ik mezelf heb leren kennen, via de interactie met anderen”, gaat Leonie verder.

In Leonie huizen namelijk meerdere werelden van waaruit haar blik vertrekt. Ze vertelt een verhaal over hoop en respect en de omarming van een interculturele wereld waarin contrasten eerder waardevol zijn dan bedreigend. Leonie voelt zich verplicht om te trachten een evenredigheid in de samenleving te brengen. Heel veel van wat ze doet, vertrekt vanuit haar eigen identiteit. “Ik probeer de dingen te creëren die ik zelf mis in de wereld.” vult ze aan. En dit doet ze vanuit een gevoel van sterke verbondenheid met de wereld rondom haar, “Ik zie dat wij als mensen zo hard op elkaar lijken. Veel meer dan we eigenlijk denken”.

Onze liefde voor Leonie blijkt gelukkig wederzijds. Ze ervaart Het Bos als een speciale plek. De inzet op experimenteren is wat Het Bos onderscheidt van anderen. “Iedereen mag zichzelf zijn, er zijn geen richtlijnen en als je hulp nodig hebt, staat Het Bos voor je klaar.” getuigt Leonie. “Het Bos is een context van voortdurende transformatie waarin iedereen zijn weg tracht te vinden, iedereen is mee ingenieur van de architectuur en legt een deel van de puzzel. Het is een geweldige plek voor mensen die dingen creëren. We hebben Het Bos als kunst- en cultuurhuis meer dan ooit nodig!”

Aangezien vooroordelen, discriminatie en racisme steeds opnieuw opduiken in zowel oude als nieuwe gedaantes, daagt Leonie jou uit om minstens één keer per week in gesprek te gaan met mensen die los staan van je bubbel. “Niet enkel de Coronabubbel, lacht Leonie”. “De wereld is zo fantastisch, creatief en divers”, gaat ze verder, “we moeten de wereld blijven uitdagen en mogen niet vergeten om onszelf in vraag te blijven stellen. We lijken, zoals ik reeds zei, meer op elkaar dan we denken!”

(interview door Lies Ottenburgh)

Bekijk hier de Let's Talk ARTist Video ☞ magazine/video-let-s-talk-artist