Interview met Maxim Hectors

achtergrond: Bosbubbles

In de schaduw van de Bosuil, in de vlammenzee van de Hel van Deurne Noord verbrandde Maxim Hectors zijn puberharen. Fris gekapt trok hij naar een ander hellegat en haalde in 2010 zijn bachelor Audiovisuele Technieken aan Luca School of Arts te Brussel. Vier jaar, enkele kortfilms en ettelijke vertoningen op binnen- en buitenlandse festivals later schreef hij ook nog een master Audiovisuele Kunsten aan diezelfde Luca School of Arts op zijn curriculum. Die twee diploma’s staan daar in het goede gezelschap van filmopdrachten voor Benjamin Verdonck, Hans Op de Beeck, Toneelhuis en het illustere Scheld’apen. De afgelopen maanden was Maxim vooral te vinden in onze concertzaal waar hij alle Bosbubbles regisseert, capteert en monteert. We hebben voor minder mensen aan de tand gevoeld.

Hallo Maxim, je hebt nu al tien Bosbubbles video's gemaakt, waarvoor proficiat!
Heb je onderweg dingen bijgeleerd bijvoorbeeld in manier van aanpak, visie, filosofie, stijl? En hebben de artiesten met wie je gewerkt hebt hier een invloed op gehad?

M: Het is een zeer plezierig project dat veel focus vraagt. Persoonlijk heb ik vooral geleerd te vertrouwen op instinct. Er is namelijk weinig tijd voor voorbereiding, uitvoering en nabewerking zodat er soms geïmproviseerd moet worden. Het is belangrijk een goed contact te hebben met de artiesten gezien het resultaat een gevolg moet zijn van een nauwe samenwerking. We verzamelen ideeën en ik vertaal de stijl van de muzikanten en de esthetiek van de scenograaf zo goed mogelijk naar video.
Elke Bosbubble vraagt dus een unieke benadering. We willen geen 'gewone' live-opname maken dus we dagen onszelf telkens uit.

Je doet zelf ook het camerawerk en de montage, is dit een voordeel of een nadeel voor jou als regisseur?

Elke functie heeft zijn eigen expertise en als je alles alleen doet verlies je soms nuances. Toch geniet ik ervan om bij elke bubble veel bij te leren en vind ik mijn weg in elk van deze functies.

Hoe kijk jij naar films/video's? Zie jij het als een gezonde vorm van escapisme van de hedendaagse gekte/sleur of ga je eerder op zoek naar de confrontatie?

Er is niets mis met af en toe escapisme op te zoeken. Een mens heeft het nodig om op momenten alle zorgen even op pauze te kunnen zetten. Je kan dan ook in elk filmgenre kwaliteit vinden. Maar als je enkel in films duikt om te ontsnappen aan de realiteit, blijf je op de oppervlakte. Film is een krachtig en manipulatief medium omdat het enorm immersief is. Het vormt op ingrijpende wijze mee je wereldbeeld. Daarom denk ik dat confronterende cinema in al zijn vormen essentieel is om je bewustzijn uit te breiden en je de complexiteit van het leven onder de aandacht te brengen.

Wie zijn jouw helden onder de filmmakers en wat doen ze waardoor jij ze zo waardeert? Wie of wat inspireert je in het maken?

Jim Jarmusch om zijn toegankelijkheid en eclectische invloeden.
Stanley Kubrick om zijn virtuositeit.
Lucrecia Martel om haar gewiekst genrespel.
Apichatpong Weerasethakul om zijn trage poëtische kracht.
Paul Verhoeven omwille van zijn lef en talent voor satire.
The Safdie Brothers omwille van hun kunde om elegant te irriteren.
Paul Thomas Anderson maakt elke frame muzikaal.
Kelly Reichardt om haar intieme karakterstudies.

Zou je hierna nog meer video's willen maken voor muziek? Of heb je heel andere ideeën of plannen in petto?

Muziekvideos maken vind ik ontzettend leuk. Het is bijzonder om met een team op zoek te gaan naar een symbiose tussen beeld en muziek. Verder focus ik mij op fictie. Zo hoop ik dit jaar van start te kunnen gaan met een nieuwe kortfilm.

Bekijk alle afgewerkte Bosbubbles via de tag #bosbubbles of op ons youtube-kanaal!

De komende weken kijkt u tweewekelijks telkens op vrijdagavond om 20u in première naar een nieuwe video. (zie programma)

Op donderdag 18 februari worden alle huidig afgewerkte Bosbubble-videos uitgezonden via Podium 19! Meer info via www.podium19.be