VISITE Film Festival: Els Opsomer

Els Opsomer is begaan met haar (directe) omgeving. Zij gelooft dat het welzijn van de kleine microkosmos het grotere geheel (ten goede) beïnvloedt. Maar als ze goed observeert, moet ze vaststellen dat veranderingen niet snel genoeg gaan of zelfs niet lijken te bestaan. Het verhaal van de entropie. Misschien zijn we op een punt aanbeland waar zichzelf terugtrekken en elkaar verhalen vertellen, de enige manier is geworden om te overleven en om deze wereld te verfraaien? Bij Visite zal ze haar bezorgdheid delen en enkele films voorstellen als mogelijke overlevingsstrategieën.

Look Me Over Closely, a kitchen note film

Els Opsomer (2019, 3')
Els Opsomer voelt zich op haar gemak in de keukens van deze wereld. Waar eten wordt bereid is vaak de plek om een feestje te beginnen of biedt het ideale voorwendsel om contact te leggen met toevallige bezoekers. Een keuken faciliteert lange filosofische gesprekken over kunst, leven, liefde en maatschappij. Het is Els Opsomer's ideale plek, om af te stemmen op de wereld. Scrollend door intieme gedachten en herinneringen resulteerde in Look me over Closely, a kitchen note film, waar woorden het allemaal samenhouden.

Niets is voor altijd

Els Opsomer (2020, 5’)
Een jonge vrouw loopt mijmerend door Brussel. Een portret van een meanderende jongere die haar complexe stad, Brussel, in gedachten overschouwt. De song Niets is voor Altijd van Madou dient als inspiratie voor dit filmische intermezzo. De tekst van deze song geeft het gevoel van het volwassen worden als jong volwassene zo goed weer.

What Distracts and Scatters

Els Opsomer (2021, 23')
Een filmisch essay van een avond in november 2019. Els Opsomer vertelt over beeldend kunstenaar, docent en moeder zijn in de Brusselse Belgische en Vlaamse culturele context en de invloed dit heeft in haar oeuvre. Het is een fysieke ontmoeting waarbij het samenzijn een manier van verzet wordt in de neoliberale politieke omgeving zoals Brussel, België, Europa vandaag is. Niets duurt echter eeuwig.

+

Bandits Cinéma

Bouna Medoune Seye (1992, 26’)
Een loebas genaamd ‘bandit cinéma’ handelt in bioscoop kaartjes. In Niaye Thiokers waren er twee populaire bioscopen: de Sandaga bioscoop - nu El Malick - en de Corona bioscoop. In de jaren 1970, waren ze de spookplaats van kleine gangsters. Tegen iemand zeggen "Ga naar de bioscoop" ("Dem ka cinema" in Wolof) was een belediging dit betekende "Je bent een bandiet"! Een cultfilm in een donker en nachtelijk Dakar! Djibil Diop Mambety beschouwde Seye (kunstenaar en fotograaf) als zijn artistieke erfgenaam.

Deze avond in Visite vindt plaats in het kader van haar PhD onderzoek aan de LUCA School of Arts als onderdeel van de Intermedia Research Unit en de Photography Expanded onderzoekscluster.