interview met Ben Tanghe (Monokimono)

Dag Ben, kan je iets vertellen over je biotoop en op welke manier deze invloed heeft op wat je maakt?

Ik ben als Leuvenaar een paar jaar geleden naar Antwerpen verhuisd. Ik ben hier graag. Ik vind deze stad een heel inspirerende plek. Ik woon in een leuk huisje in Borgerhout samen met twee vrienden en een prachtige zwarte kat, Zuko. Er is altijd muziek rond me, heel de dag lang. Onze living staat vol instrumenten en zowel ik als mijn huisgenoten hebben een bedroom studiootje ingericht. Ik vind het heerlijk om de huiskamer binnen te komen en dat mijn huisgenoot contrabas aan het repeteren is. Uren aan de piano zitten, lekker kleurrijk koken. Ik denk dat dat allemaal doorsijpelt in wat ik schrijf.

Kan je iets vertellen over het proces/traject dat heeft geleid tot het maken van deze EP?

Toen mijn grootmoeder is overleden, vond ik bij het leegmaken van haar huis een oude schoendoos met homevideo’s van vroeger. Heel de familie dacht dat die kwijt waren. Ik heb ze gedigitaliseerd. Verjaardagen, verkleedfeestjes, familieruzies en strandvakanties. Aan de hand van dat materiaal ben ik een onderzoek begonnen naar transformaties en hoe mensen overgaan van één versie van zichzelf naar de volgende. Veel herinneringen gecombineerd met samplers en synthesizers leidden tot de 4 nummers van deze EP. Elk nummer bezingt een ander soort menselijke transformatie.

Hoe verschillend is het schrijfproces en een live-performance voor jou?
Hou je van beide aspecten of heeft één van de twee je voorkeur?

Schrijven en performen zijn twee totaal verschillende werelden voor mij. Ik hou erg van het metier van het neerschrijven en schrappen en prutsen en schaven tot er dan toch uiteindelijk een lied staat. Iets dat totaal anders is dan het lied waaraan je begon. Op sommige dagen is dat heel moeizaam, met veel vloeken. Op andere dagen vloeit er plots in één keer een hele lap tekst uit. Ik hou van de ups en downs van het schrijven. Opnemen in de studio en van al die losse ideeën een coherente song maken vind ik het allerleukste dat er bestaat.

Live hou ik dan weer van om een verhaal te vertellen op het podium. Dat is een speciaal soort concentratie die je nergens anders vindt. De energie voelenvan een band die samen speelt is erg verslavend. De show die we nu spelen, heeft ook een heel groeiproces achter de rug. We hebben ontzettend veel zin om het resultaat daarvan in Het Bos te tonen.

Hoe ziet je live set-up er uit? Waar kan het publiek zich de 20ste aan verwachten?

Verwacht veel synthesizers, weirde sounds gecombineerd met mooi gitaarwerk en poëtische teksten. We spelen live met Simon Beeckaert (Echo Beatty), Lise Daelemans (UMM) en Michael-John Joosen (Billie Rodney, The Girl Who Cried Wolf). Er komen ook een paar leuke gasten meespelen op de release! Iedereen die ooit heeft meegewerkt aan het project Monokimono passeert op het podium. En partner in crime Aarde aan Daan zorgt voor een heerlijke support act met zijn nieuwe liveband.

Kan je drie platen noemen die je eeuwig goed blijft vinden?

The Lonesome Crowded West van Modest Mouse.
Tot ziens, Justine Keller van Spinvis.
The OOZ van King Krule.

Welke boeken of films vertoeven in hetzelfde universum als jouw muziek?

Alles van Murakami. De kleuren van Wes Anderson-films. De liefdessonnetten van Pablo Neruda.

• event: Monokimono - 20 februari 2020